“Aπόψεις επί της επικαιρότητας” με τον Μιχάλη Παπαγεωργίου
Ο άνθρωπος ως βιολογική μηχανή
Θυμάμαι παλιά μια φίλη είχε ασθενήσει κάποτε σοβαρά και εισήχθηκε για νοσηλεία σε νοσοκομείο. Προς έκπληξή της, αφού είχε ενημερώσει για την εισαγωγή της σε νοσοκομείο στη σελίδα της στο fb, πολλοί πήγαν να την επισκεφτούν. Mεταξύ αυτών και άνθρωποι που ποτέ δεν είχε δει προηγουμένως πρόσωπο με πρόσωπο. Απλώς ήταν διαδικτυακοί φίλοι εξ αποστάσεως. Από αυτό το γεγονός πήρε θάρρος και δύναμη, ένιωσε καλύτερα και γρήγορα πήρε εξιτήριο.
Ο ψυχοκοινωνικός παράγοντας φαίνεται και μέσα από έρευνες πως είναι πολύ σημαντικός στην αντιμετώπιση της όποιας νόσου. Πιστεύω πως μια σοβαρή κοινωνική πληγή που αφήνουν τα υπερβολικά μέτρα αντιμετώπισης του covid19 είναι ο περιορισμός ή και η ολική απαγόρευση επισκέψεως σε ασθενείς, είτε με νομοθετικά μέτρα, είτε διά του εκφοβισμού του υγιούς πληθυσμού.
Αυτό θα μείνει ίσως για πολύ καιρό και μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων της Πολιτείας. Πόσοι θα πηγαίνουν να δουν τον φίλο, τον αδελφό, τον σύντροφο, τον συναγωνιστή, τον συγγενή, τον συνάδελφο στο Νοσοκομείο και να του συμπαρίστανται στην όποια ασθένεια και πόνο βιώνει;
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, από μια πρόσφατη συζήτηση στο διαδίκτυο, κάποια είχε πει το εξής: “Κάποιον που είναι θετικός στον ιό HIV/AIDS θα τον αγκάλιαζα, κάποιον που είναι θετικός στον Covid19 όχι”. Μα με αυτά που μας λένε ο καθένας είναι και ένας υποψήφιος φορέας του Covid19, έστω και ως ασυμπτωματικός. Και τεστ να έχει κάμει και να έχει βγει αρνητικό, μπορεί να έχει κολλήσει από κάπου μόλις λίγες ώρες μετά που έκαμε το τεστ, χωρίς να έχει παρουσιάσει συμπτώματα ώστε να το καταλάβει. Εκτός κι αν είναι τόσο πειθαρχημένος στην τήρηση των κανόνων υγιεινής, ζώντας σαν ψάρι μέσα σε γυάλα.
Ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται από τη σύγχρονη επιστήμη του δυτικού κόσμου, που έχει κυριαρχήσει σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, περίπου ως να είναι μια βιολογική μηχανή. Η ψυχοκοινωνική και πνευματική του διάσταση μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ή και αποκόπτεται ως μια επί μέρους πτυχή. Σ’ αυτό βέβαια συμβάλλει ο καθένας από εμάς.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο κλινικός νευροεπιστήμονας Ανδρέας Παπανικολάου: «Ο πολίτης του 21ου αιώνα για των μεν θεολόγων το αλάθητο πάντα αμφιβάλλει, για των δε επιστημόνων σπανίως»
Μιχάλης Παπαγεωργίου
Συνεργάτης κειμενογράφος του New York Greek
